- ὀμφαλοῦ
- ὀμφαλόςnavelmasc gen sg
Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες). 2014.
ὀμφαλοῦ
Look at other dictionaries:
τοὐμφαλοῦ — ὀμφαλοῦ , ὀμφαλός navel masc gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ασπίδα — Αμυντικό όπλο το οποίο αποτελείται από έλασμα ποικίλου σχήματος, κατασκευασμένο από διάφορα υλικά και συγκρατούμενο με τον αριστερό βραχίονα για προστασία του πολεμιστή από τα εχθρικά όπλα. Κατ’ αναλογία λέγεται α. ή ασπίδιο και το χαλύβδινο… … Dictionary of Greek
ακρόμφαλο — το (Α ἀκρόμφαλον) νεοελλ. το άκρο τού ομφάλιου λώρου, που συνδέεται με το έμβρυο αρχ. το μέσον τού ομφαλού. [ΕΤΥΜΟΛ. < ἀκρο (Ι) + ὀμφαλός] … Dictionary of Greek
εναρμόζω — (Α ἐναρμόζω και ἐναρμόττω) εφαρμόζω, προσαρμόζω («δι ὀμφαλοῡ καθῆκεν ἔγχος σφονδύλοις τ ἐνήρμοσεν», Ευριπ.) αρχ. 1. μτφ. προσαρμόζω, συνδέω αρμονικά, ταιριάζω 2. (αμτθ.) προσαρμόζομαι, συναρμόζομαι 3. γίνομαι ενάρμοστος, αρμόζω, ταιριάζω σε κάτι… … Dictionary of Greek
κήλη — Ιατρικός όρος που χαρακτηρίζει την έξοδο ενός οργάνου ή τμήματός του από την κοιλότητα στην οποία φυσιολογικά περιέχεται, εξακολουθώντας όμως να καλύπτεται από τους ιστούς που φυσιολογικά το περιβάλλουν. Οι κ. που απαντώνται συχνότερα είναι… … Dictionary of Greek
καθίημι — καθίημι, ιων. τ. κατίημι (Α) 1. ρίχνω προς τα κάτω, αφήνω να πέσει («ἃ γὰρ καθήσειν ὅπλ ἔμελλεν ἐς ἅλα», Ευρ.) 2. αφήνω κάτι να κρέμεται, να πέφτει («καὶ πρῶτον μὲν καθῆσαν εἰς ὤμους κόμας» άφησαν τα μαλλιά τους να πέσουν στους ώμους, Ευρ.) 3.… … Dictionary of Greek
κορυφάδα — η (Α κορυφάς, άδος) [κορυφή] νεοελλ. η κορφάδα* αρχ. το σημείο τού ομφαλού που προεξέχει … Dictionary of Greek
μεσογάστριο — Το πλατύ αρχέγονο μεσεντέριο, που περικλείει τον εντερικό σωλήνα (από τον οποίο αναπτύσσεται το στομάχι), στο έμβρυο. Από το μ. σχηματίζεται το μείζον επίπλουν και διαπλάθεται στο εσωτερικό του ο σπλήνας. Η ίδια ονομασία χρησιμοποιείται και για… … Dictionary of Greek
μεσόμφαλος — μεσόμφαλος, ον (ΑM) μσν. το ουδ. ως ουσ. τὸ μεσόμφαλον το μεσόλοφον* αρχ. (για το ιερό τού Απόλλωνος στους Δελφούς) αυτός που βρίσκεται στο μέσο τού ομφαλού τής Γης, στο κέντρο τών Δελφών («ἐν μεσομφάλοις Πυθικοῑς χρηστηρίοις», Αισχύλ.) 2. αυτός… … Dictionary of Greek
ομφάλιος — α, ο (ΑΜ ὀμφάλιος, ία, ον) [ομφαλός] το ουδ. ως ουσ. το ομφάλιον (στο Βυζ.) στρογγυλή πλάκα από χρωματιστό μάρμαρο που τοποθετείται στο κέντρο τού μωσαϊκού ή μαρμάρινου δαπέδου αιθουσών, ναών κ.λπ. νεοελλ. 1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στον… … Dictionary of Greek
